نظام حقوقی حاکم بر نام دامنه در حل‌ و فصل اختلافات (با تأملی بر ماده 66 قانون تجارت الکترونیک)

نوع مقاله : مقاله علمی - تخصصی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق خصوصی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاداسلامی، واحد تهران شمال

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد ، رشته حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال

چکیده

گستردگی شبکه جهانی اینترنت و تجارت بین‌الملل و پیوستن بسیاری از شرکت‌ها و صاحبان کالا و خدمات به این شبکه جهانی برای فروش کالا و خدمات، بیش‌ازپیش بر اهمیت کسب و کارهای نوین مبتنی بر وب افزوده است. استفاده شرکت‌های تجاری از نام دامنه یکی از مهم‌ترین عناصر جهت شناساندن خود، محصولات، اختراعات و خدمات در توسعه تجارت الکترونیکی و انجام فعالیت‌های تجاری از طریق اینترنت است. در حال حاضر حق انحصاری دارنده نام دامنه پس از ثبت آن در خصوص نشانی‌های اینترنتی بیانگر اهمیت حمایت از دارندگان حقوق صاحبان نام دامنه و حل‌وفصل اختلافات ناشی از نقض این حق می‌باشد. در مورد اختلافات بین‌المللی مربوط به اسامی دامنه، مهم‌ترین شیوه روش «یو، دی، آر، پی[1]» (حل‌وفصل اختلافات به‌وسیله داوری) است. در حال حاضر ثبت دامنه صرفاً بر مبنای حق تقدم صورت می‌پذیرد و مشکل ازآنجا شروع می‌شود که گاهی انتخاب نام دامنه با علائم تجاری تداخل پیدا می‌کند؛ درواقع نام دامنه انتخاب شده پیش‌تر به‌عنوان علامت تجاری یک تاجر یا شرکت تجاری ثبت شده است. نگارندگان بر این است که با توجه به قوانین و مقررات و رویه‌های جاری، این موضوع را مورد بررسی و تدقیق قرار دهند.
 
[1] Uniform Domain Name Dispute Resolution Policy

کلیدواژه‌ها